Zaterdag 9 oktober was een prachtige, zonnige herfstdag. Met ongeveer 40 mensen hebben we een wandeling gemaakt over het Landgoed onder begelei-ding van twee gidsen. De gidsen namen ons mee in de historie van het Landgoed en wisten veel te vertellen over het natuurbeheer, de bijzondere planten en bomen die er groeien, de paddenstoelen die er volop te vinden waren en de dieren die er permanent of tijdelijk een woonplaats vinden.
Over het landgoed lopen drie wandelroutes van verschillende lengtes, deze starten bij het Ontmoetingscentrum Voor Anker. Wij hebben een mix van twee routes gelopen. Het bos is prachtig, met veel open plekken en een diver-siteit aan bomen, planten, kleine stroompjes en zelfs een gedeelte waar je door de rabatten kunt lopen.
Na twee uur wandelen hebben we de middag afgesloten met een drankje en een heerlijk stuk huisgemaakt gebak. Mét het voornemen om zeker nog eens terug te gaan want dit mooie stuk natuur heeft ieder seizoen weer volop te bieden en te boeien.
Nog een tip van de gids: er is een mooi boekje waarin je veel info kunt vinden over wat je onderweg tegen komt. Ook leuk om te gebruiken als je gaat wandelen met (klein)kinderen.  Thérèse Sparidaens

Zaterdagochtend 11 september om 11.00 uur verzamelt een groep van 37 Groei & Bloei leden zich bij De Dijkgaerd in Kaatsheuvel. Iedereen wordt bij de inrit door Joke Vos zelf enthousiast ontvangen en wordt doorverwezen naar het terrasgedeelte achter het huis. Binnen afzienbare tijd zijn we voorzien van koffie of thee met een heerlijk stuk zelfgebakken taart naar keuze.
Tijdens de koffie presenteren Joke en Ad Vos zich als gastvrouw en gastheer van hun bezoektuin met inmiddels een grootte van 6200m². Zij zijn in 1995 in het voormalige melk-veebedrijf van haar ouders gaan wonen. Voor moeder werd in 1994 een vleugel aan het huis gebouwd en werd er een wind-singel rond het huis geplant.
De tuin is in meerdere stappen ontwikkeld. In 2000 kwam de Groei & Bloei afdeling van de Langstraat, waar Joke en Ad zelf lid van zijn, voor het eerst op be-zoek. In 2004 herhaalde zich een bezoek van de vereniging en er kwamen meerdere tuinbezoeken mede door het inschrijven bij de Nederlandse Tuinenstichting in Amsterdam. Het weiland van 2000m² achter het huis werd bij de tuin getrokken. Inmiddels wordt de tuin door allerlei groepen bezocht uit binnen- en buitenland. Zelfs in 2018 is er nog een stuk land van 1200m² toegevoegd aan de tuin met grassen en bollen. Door vermeerdering van eigen planten is er ook een kleine kwekerij ontstaan. Het allerbelangrijkste is dat Joke en Ad merken dat zij andere mensen blij kunnen maken en zien dat de bezoekers genieten van hun tuin.
Na het verhaal van Joke over het ontstaan van de tuin wandelen we eerst over het gazon met de grote vijver naar de tuin rondom het huis waar het oudste gedeelte te vinden is. Via diverse tuinkamers worden we getrakteerd op grote groepen beplanting. Ook een strakke vijver in de zogenaamde stille meditatietuin ontbreekt niet. Vaak wordt nieuwsgierig aan Joke gevraagd, “hoe heet deze plant?” Vrijwel alle planten kan zij direct benoemen met hun wetenschappelijke benaming, zoals Eupatrorium ‘Braunlaub’, Solidago ‘fireworks’, Rudbeckia ‘Henry Eilers’ enz.
We lopen onder een brede pergola door met blauwe regen naar een groot gazon met in het midden een 10 jaar oude papiermoerbeiboom. Richting het romantisch prieel zien we prachtige perken met rosa ‘Leonardi da Vinci’. In het laatste toegevoegde tuingedeelte staan bomen en heesters met links en rechts beplanting. Inmiddels wandelen de eerste leden al richting de moestuin links en de kleine kwekerij. Hier worden bij Ad nog flink wat stekjes uitgezocht en gekocht om de opgedane ideeën ook thuis enigszins te verwezenlijken.
We mogen terugkijken op een zeer geslaagd tuinbezoek met een geweldige ontvangst en een inspirerende rondleiding door Joke en Ad Vos. Voor geïnteresseerde leden is een bezoek aan de website van De Dijkgaerd www.dedijkgaerd.nl met veel foto’s van de vier jaargetijden een aanrader..           Cees van Abeele

De kers op de taart in Raamsdonk

De kersentijd duurt maar acht weken, maar voor het zover is, moet er hard gewerkt worden. Daarvan zijn de 24 Groei & Bloeiers die op 23 juli De Kersenhof bezoeken wel overtuigd geraakt. Na de overname van het akkerbouwbedrijf van zijn ouders hebben Hubert Verschure en partner Janny met volle overtuiging voor de kersen gekozen. “Wij oogsten mooie, grote, zoete, zwarte kersen”, is hun slogan. We smullen dan ook van het heerlijke ‘kersenhofke’ dat bij de koffie wordt geserveerd.
Rondleider Anton toont met een fotopresentatie wat er voor komt kijken om de teelt tot een succes te maken. Een periode van kou in de winter is noodzakelijk, maar te strenge vorst is een probleem. “Dat kost de baas soms zelfs zijn nachtrust”, lacht hij.
De bloemen worden door bijen uit eigen bijenkasten bevrucht. De bomen worden vervolgens met plastic overkappingen beschermd tegen vogels en andere belagers en via een slangensysteem van water en voeding voorzien. Bestrijdingsmiddelen komen er volgens Anton niet aan te pas: “Je kunt de kersen zo van de boom eten.”
Om de bestuiving en de oogst te spreiden, worden er 12 soorten kersen geteeld, waaronder de Kordia, die op dit moment rijp is. De meeste werkzaamheden, zoals het plukken, gebeuren handmatig. Zelfs de vier kinderen van het stel helpen af en toe mee.
Met een treintje maken we een ‘rondje boomgaard’, voorzien van een puntzak kersen. Regelmatig stopt Anton even, zodat we alles goed kunnen bekijken. Behalve kersen zien we pruimenbomen, en met het oog op klimaatverandering wordt er ook geëxperimenteerd met druiven. Het fruit gaat naar de veiling of wordt bij een zorgboerderij verwerkt tot jam, sap, saus en siroop. Natuurlijk worden de producten ook in de eigen boerderijwinkel verkocht, waar ze gretig aftrek vinden!   Ineke Sinnema

“Een feest om naar te kijken”, zo inspireert Joost Werkhoven ons als deelnemers aan de rondleidingen in Het Wilhelminapark als we onder een van de monumentale bomen staan. Op zaterdag 3, maandag 5 en woensdag 7 juli meldden zich in totaal 29 deelnemers bij het Parkhuisje aan het Wilhelminapark. Joost is blij met het rondleiden van kleine groepen, alhoewel de eigenlijke reden was om zoveel mogelijk aan de coronaregels te voldoen.
Het Wilhelminapark werd in 1897 ontworpen door de bekende tuinarchitect Leonard Springer. Joost laat ons meerdere concept plattegronden zien. Het definitieve plan laat spannend gebogen paden zien voor het wandeldeel en aan de andere zijde van de vijver het verblijfsgedeelte waar vroeger de kiosk stond. Het park maakt tegenwoordig deel uit van het Museumkwartier en is een van rijkswege beschermd stadsgezicht.
Al wandelend naar de drie bijzondere bomen buiten het park wijst Joost ons nog op diverse monumentale panden zoals de vroegere melkfabriek. In de tuin achter de muur van het Clarissenklooster staat een varenbladige beuk die tot de top 10 dikste van Nederland behoort . Daarna lopen we door de nieuwbouw van het Clarissenhof waarvoor de vijf architecten inspiratie op deden in kloosters en met het begrip “verstilling” hebben gezorgd voor een zeer passend eindresultaat. De tweede boom aan de Burgemeester Brokxlaan nabij het Johannes Zwijsen gebouw is een moerascypres. Een kanjer van een boom waar we allemaal al vaker onbewust onderdoor gefietst zullen zijn. De derde monumentale boom staat in de Gasthuisring tegenover het Fraterhuis. Het is een Christusdoorn, de dikste geregistreerde van Nederland. De boom krijgt binnenkort na de herinrichting aldaar een extra behandeling voor het wortelgestel en meer vrije ruimte er omheen.
Terug bij het Parkhuisje genieten we even van een kop koffie namens de vereniging, waarna we in het park bij een aantal monumentale bomen door Joost op zijn Tilburgs enthousiast de vraag krijgen, “en wès dees”? We staan aan de voet van de dikste suiker esdoorn- Acer saccharum van Nederland. Van het sap van de boom wordt ahornsiroop gemaakt bijvoorbeeld voor op pannenkoeken.
Iets verderop hangt de meerstammige, ±130 jaar oude, katsuraboom tot ver over de rand van de vijver. Een aromatische geur komt vrij zodra de bladval begint.
Natuurlijk krijgt de statige herdenkings-boom, de Wilhelminalinde, met hekwerk eromheen midden in het park ook de nodige aandacht van ons.
We wandelen langs de hangende zilver-linde die een flink stuk van zijn kruin moet missen na een storm. Ook de driekleurige beuk behoort tot de zeldzame Springerbomen. De oudste boom van het park staat aan de rand van het park de zogenaamde Huntington-iep. Met een meetlint wordt door enkele van onze leden de omtrek gemeten waarna de ouderdom kan worden ingeschat, 140 jaar. Elk jaar krijgt deze boom een spuit tegen de iepziekte.
Tijdens de rondleiding vertelt Joost over de Stichting Vrienden van het Wilhelminapark. In 1995 werd door de gemeente een aantal bomen op een kaplijst gezet, maar door deskundigen van onder andere de landelijke Bomenstichting, kon er een aantal zeldzame monumentale bomen worden gered. Eenmaal per week, op zondagmorgen, wordt het park ook door buurtbewoners opgeruimd.
We kunnen terugkijken op een leerzame en inspirerende bomenwandeling dankzij Joost Werkhoven die je ook zelf ziet genieten bij elke rondleiding door het park. Voor liefhebbers voor een bomenrondleiding of een ander park, mail naar: joostwerkhoven(at)outlook.com               Cees van Abeelen